Θα ξεκινήσω με τα λόγια, του Αποστόλου των Εθνών Παύλου. ‘Από αιρετικό, πεπλανημένο και αμαρτωλό άνθρωπο, παρά πρώτη και δευτέρα νουθεσία, δηλαδή συμβουλή, παραιτήσου.’
Όμως πώς να παραιτηθούμε; Πώς να σιωπήσει η φωνή της λογικής, μπροστά στους παραλογισμούς της γελοιοποίησης του γάμου και της παραδοσιακής οικογενείας;
Πώς να σιωπήσουμε, στον εγκληματικό νόμο, έκτρωμα, να δίδονται τα αθώα παιδιά, για να τα μεγαλώνουν δυο άντρες ή δυο γυναίκες, στερώντας τους το περιβάλλον μιας φυσιολογικής οικογένειας, με την προστασία της Πατρότητας και την θαλπωρή της Μητρότητας;
Πως να μείνουμε αμέτοχοι, στη θέληση μερικών που τα αφύσικα ιδιαίτερα πάθη τους, τα ονομάζουν ανθρωπινά δικαιώματα;
Μπορούν με την επιθυμία μιας μειοψηφίας και την υφαρπαγή της νομοθετικής εξουσίας, από ολίγους στην πολιτική, να νομιμοποιούν κάθε παράλογο και αφύσικο ως νόμιμο;
Μπορούν να μας επιβάλλουν μια εικονική πραγματικότητα, ως αντικειμενική αλήθεια, για να ζούμε όλοι σε ένα αμαρτωλό ψέμα που μας επεβλήθη, από ένα ξενόφερτο μεταμφιεσμένο ολοκληρωτισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πόσο μπορεί ένας γάμος με ομοφυλόφιλους, να λέγεται φυσιολογικός και να γελοιοποιεί τον ετεροφυλόφιλο γάμο και την κλασική παραδοσιακή οικογένεια;
Την Ελληνική οικογένεια, που είναι πυλώνας για την σταθερότητα της κοινωνίας μας; Τα τελευταία χρόνια η Ελληνική κοινωνία, αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα.
Μετά το πάγωμα δυο τριών χρόνων από την παγκόσμια πανδημία του θανατηφόρου Κόβιντ 19, την οικονομική κρίση, την ακρίβεια, την κλιματική αλλαγή, τα προβλήματα στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Αγροτική οικονομία και στις πολλές τεχνολογικές και διάφορες κοινωνικές εξελίξεις, πολλά άλλαξαν. Αποτέλεσμα, η αύξηση της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας.
Όμως αν και αλλάζουν οι καιροί, υπάρχει ένα καταφύγιο στον θεμελιώδη Ιερό, θεσμό του γάμου και της οικογένειας, για τους Έλληνες και φυσικά για όλο τον Κόσμο.
Σήμερα 11 Φεβρουάριου, Παγκόσμια ημέρα του γάμου και μετά στις 14 του ίδιου μήνα, η ημέρα της αγάπης και του ερώτα, αναδεικνύεται η σημασία του προαιώνιου θεσμού του γάμου. Φαίνεται η διαρκής και σταθερά σύνδεσή του, με την οικογένεια και οι προκλήσεις που δέχεται, στην προσπάθεια υποβιβασμού και γελοιοποίησης του.
Αλλά αναδεικνύονται και οι προϋποθέσεις, που καθιστούν το γάμο αναγκαίο στον κοινωνικό ιστό. Η παγκόσμια ημέρα του γάμου, καθιερώθηκε για να τιμήσει τον άνδρα και τη γυναίκα, ως τις κεφαλές της οικογένειας. Αποτελεί δε μαζί με τα παιδιά τους, τον βασικό πυρήνα της κοινωνίας.
Προϋπόθεση για ένα υγιή γάμο, είναι η ανιδιοτελής αγάπη και η αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα στους συζύγους, για ήρεμη συμβίωση. Έτσι λοιπόν αυτή την Παγκόσμια ημέρα γάμου, που ορίστηκε να γιορτάζεται την δεύτερη Κυριακή του Φεβρουαρίου, ας την τιμήσουμε με σεβασμό στους γονείς και στους παππούδες, που μας χάρισαν την ζωή.
Στην Ελλάδα ο γάμος ανάμεσα στο ζευγάρι, με έναν άνδρα και μια γυναίκα και η παραδοσιακή οικογένεια, συνεχίζει να είναι ο κεντρικός άξονας της κοινωνίας.
Εξακολουθεί να υφίσταται εδώ και αιώνες και να επιβιώνει, αν και δέχεται πόλεμο καθημερινά, από μια μειοψηφία διαφόρων ατόμων. Η αξία και η συνεισφορά του γάμου, στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, είναι πολύτιμη και αναγκαία. Έτσι ώστε να διατηρηθούν οι οικογενειακοί θεσμοί, που προσφέρουν ασφάλεια, σταθερότητα και υγιή επικοινωνία στα παιδιά, που μεγαλώνουν μέσα σε αυτόν.
Φυσικά για ένα επιτυχημένο γάμο, σημασία έχει εκτός από την αγάπη και τον έρωτα, η καλή συνεννόηση στο ζευγάρι και η ανιδιοτελής προσφορά στα παιδιά. Αυτά πρέπει να έχουν τον Πατέρα και την Μητέρα τους, σε ένα ήρεμο περιβάλλον, όπου τα παιδιά να αναπτυχθούν σωστά και να πάρουν γερές βάσεις, για τον μελλοντικό ρόλο τους στην κοινωνία.
Βέβαια πολύ δύσκολα στις μέρες μας, που τα διαζύγια έγιναν περισσότερα από τους γάμους. Όπου η ενδοοικογενειακή βία έγινε επιδημία, με τα ανάλογα εγκλήματα, όπως άγρια φονικά, λεκτική και σωματική βία, κακομεταχείριση των συζύγων και κακοποίηση των παιδιών.
Ας ευχηθούμε, ότι αυτές θα παραμείνουν ως οι θλιβερές εξαιρέσεις, στον κανόνα που θέλει τον γάμο να συνεχιστεί για όσους πιστεύουν στον Θρησκευτικό. Είτε να ευλογήθηκε από τον Χριστό στην Κανά της Γαλιλαίας, είτε να είναι ένας απλός πολιτικός γάμος, σε επίσημα χαρτιά με μερικές υπογραφές.
Όσο για το επικείμενο νομοσχέδιο, περί γάμου των ομοφυλοφίλων, ουδέποτε αυτός ο γάμος, θα φτάσει σε ισότητα και αξία, με αυτόν των ετεροφυλόφιλων. Είναι μια κεκρόπορτα, που θα την πληρώσουν ακριβά τα αθώα παιδιά, μεγαλώνοντας σε ένα περίεργο περιβάλλον με ιδιαίτερους κηδεμόνες.
Για να το ξεκαθαρίσουμε, επειδή το κουράσαμε πολύ το θέμα. Δεν έχουμε τίποτα με τους ομοφυλόφιλους, για τις προσωπικές τους επιλογές και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους.
Ας απολαύσουν τη ζωή τους όπως θέλουν, όμως δεν έχουν κανένα δικαίωμα, να μπερδεύουν τις αθώες υπάρξεις, τα παιδιά, μέσα στην μπερδεμένη ζωή τους. Όλα αυτά, περιμένοντας και πάλι να ακούσω όλο το υβρεολόγιο, μερικών θρασύδειλων, κρυμμένων πίσω από την ανωνυμία τους. Διευκρινίζοντας ότι ούτε θεματοφύλακες είμαστε, ούτε αναχρονιστικοί.
Απλά στηρίζουμε την Ελληνική οικογένεια και προσπαθούμε να αποτρέψουμε έναν νομοσχέδιο, που νομιμοποιεί την ομοφυλοφιλία και το αφύσικο ως φυσικό.
Υποβιβάζει και γελοιοποιεί τον θεσμό του γάμου, που πρώτα από όλα θα την πληρώσουν τα παιδιά, οι αυριανοί πολίτες της χώρας μας. Ας σκεφτούν υπεύθυνα οι πολιτικοί, πιο είναι το συμφέρον των παιδιών, κάτι που πολύ επιμένουν οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης και οι κοινωνικοί λειτουργοί, σε όλο τον Κόσμο.
Ξανθίππη Αγρέλλη
