Μια ακόμη γυναικοκτονία μετράμε στη χώρα μας, την τέταρτη το 2021!! Mια ακόμα πρωτοφανούς σκληρότητας, δολοφονία νέας κοπέλας και μητέρας από τον σύζυγο, που το «λάθος» της ήταν να τολμήσει να διεκδικήσει την ελευθερία της, να φύγει από τα δεσμά μιας δύσκολης σχέσης και να συνεχίσει την ζωή της .
Η ανατριχιαστική δολοφονία μπροστά στο παιδί συγκλονίζει ολόκληρη τη χώρα αλλά δεν είναι πρωτοφανές γεγονός. Μόνο το 2020 στην Ελλάδα καταγράφηκαν δέκα γυναικοκτονίες, το 2019 οκτώ, ενώ το 2018 δεκατρείς. Υπολογίζεται πως 50.000 γυναίκες κάθε χρόνο δολοφονούνται στον πλανήτη με αυτό τον τρόπο. Κατά μέσον όρο, 137 γυναίκες ανά τον κόσμο δολοφονούνται καθημερινά από τον σύντροφό τους ή από κάποιον συγγενή τους. Χιλιάδες άλλες γυναίκες ανά τον κόσμο ζουν καθημερινά τον εφιάλτη της έμφυλης βίας, χωρίς να μπορούν να βρουν διέξοδο από την κακοποιητική σχέση.
Η γυναικοκτονία είναι αποτέλεσμα της έμφυλης βίας. Πρόκειται για φαινόμενο διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνίες ανεξάρτητα από κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Πραγματική αιτία δεν είναι άλλη από την πατριαρχική αντίληψη ότι η γυναίκα ως «κτήμα» πρέπει να υπομένει και να υπακούει τον άντρα ο οποίος όταν νιώσει ότι πληγώνεται ο εγωισμός του και καταρρέει ο μύθος του κατακτητή και κυρίαρχου, τότε μπορεί σε μια στιγμή να μετατραπεί σε τέρας, κλείνοντας την ανάσα της γυναίκας που αντέδρασε, που ήθελε ν’ ανοίξει τα δικά της φτερά της.
Δημιούργημα των στερεότυπων της κοινωνίας και ο φαινομενικά τέλειος σύζυγος που όταν σταμάτησε να έχει την επιρροή, τον έλεγχο και την κυριότητα , ένιωσε να απειλείται, τη σκότωσε μπροστά στο μωρό τους και με απίστευτα κυνικό τρόπο σκηνοθέτησε τη ληστεία που δεν έγινε ποτέ.
Νιώθουμε θλίψη και οργή για τη βαρβαρότητα που έζησε η νεαρή μητέρα αλλά και η κάθε γυναίκα που βιώνει εφιαλτικές καταστάσεις, βία και εκφοβισμό ( στα Πετράλωνα και αλλού). Προβληματιζόμαστε έντονα για τα κοινωνικά στερεότυπα που παραμένουν σε ισχύ. Παρόλο που και στην Ελλάδα έχει ψηφιστεί νόμος για την ενδοοικογενειακή βία με σκοπό την προστασία των γυναικών και παιδιών-θυμάτων βίας, τελικά έχει αποδειχθεί ανεπαρκής για την καταπολέμηση της .
Πιστεύουμε ότι η εξάλειψή της βίας κατά των γυναικών, που δυστυχώς βρίσκεται σε έξαρση, είναι καθοριστικό ζητούμενο για μια ευνομούμενη, δημοκρατική και ειρηνική κοινωνία. Και θα πρέπει να είναι υποχρέωση όλων.
Για να μην πέφτουμε κάθε φορά από τα σύννεφα ας μην διαιωνίζουμε τα στερεότυπα που έφτιαξαν την κοινωνία που μας τρομάζει σήμερα. Οφείλουμε να διαπαιδαγωγούμε τα αγόρια να έχουν σεβασμό απέναντι σε όλους. Οφείλουμε να μάθουμε στο γιο μας, στον μικρό αδερφό, στον φίλο, στον γνωστό, τι σημαίνει σεβασμός, ισότητα, αλληλεγγύη , ότι δεν έχει δικαίωμα στα άλλα σώματα Να μάθουν να ακούν. Να διεκδικούν , αλλά να ξέρουν και τα όριά τους, ώστε να δημιουργούν υγιείς συντροφικές σχέσεις. Να ενημερώνουμε τις γυναίκες ώστε να απεγκλωβισθούν από την εσωστρέφεια, την άγνοια και τον φόβο εξαιτίας της βίας που τυχόν βιώνουν και να σπάσουν τη σιωπή τους. Καμιά δυσαρμονία στις σχέσεις του ζευγαριού δεν μπορεί να οδηγεί σε βιαιοπραγία, σε κακοποίηση και πολύ περισσότερο σε ένα ειδεχθές έγκλημα.
Μόνο τότε θα αποβάλουμε τις παθογένειες και θα χτίσουμε μια κοινωνία με λιγότερη ανοχή στους θύτες και περισσότερο βήμα στα θύματα. Γιατί , όσο δεν παρεμβαίνουμε καίρια και αν και γνωρίζουμε ,σιωπούμε, τόσο θα μετράμε Καρολάιν .
Οι ευθύνες του κράτους πολλές. Ο πρόσφατος νόμος περί υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που ψηφίστηκε παρά τις έντονες αντιδράσεις, μπορεί να «αθωώνει» ακόμη και κακοποιητές εντός της οικογένειας και ουσιαστικά να κλείνει το μάτι σε πατριαρχικές αντιλήψεις.
Χρειάζεται τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, ώστε να κατοχυρωθεί νομικά ο όρος γυναικοκτονία ως διακριτό αδίκημα προστατεύοντας τον μισό πληθυσμό .
Πρέπει να έχουμε νομοθεσία που να προστατεύει τις γυναίκες και τα παιδιά που έχουν την ατυχία να βρεθούν στον δρόμο ενός βίαιου συντρόφου και πατέρα, να μην εξισώνει θύτες και θύματα, να μη μεταφέρει την ενοχή στα θύματα.
Είναι επιβεβλημένη η πολλαπλή βοήθεια και στήριξη των θυμάτων βίας στις κατάλληλες δομές και από τους κατάλληλους ανθρώπους , ενώ είναι γεγονός πλέον ότι οι υφιστάμενες υποστηρικτικές δομές και υπηρεσίες στις οποίες μπορεί να καταφύγει μια γυναίκα ή κορίτσι που υφίσταται βία, δεν επαρκούν λόγω της συχνότητας του φαινομένου.
Με σεβασμό στη νεκρή μητέρα και σε κάθε γυναίκα, εκφράζουμε την αγωνία μας ως γυναικεία οργάνωση , γιατί θέλουμε άνδρες που σέβονται τη γυναίκα και το παιδί, γυναίκες που νιώθουν ασφαλείς με τον τρόπο ζωής που αυτές επιλέγουν.
Γιατί δεν θέλουμε καμιά γυναίκα λιγότερη.
ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
