Aυτοψία σε πολυκατοικίες του Κιέβου που καταστράφηκαν ολοσχερώς από το ανελέητο σφυροκόπημα του ρωσικού στρατού πραγματοποίησε ο «Ε.Κ.» συνεχίζοντας να καταγράφει από κοντά το δράμα του πολέμου.
Η απεσταλμένη του «Ε.Κ.» Αννα Σαρηγιάννη αποτύπωσε με την κάμερά της το σκηνικό της πλήρους καταστροφής και μίλησε με ανθρώπους που είδαν από τη μια ημέρα στην άλλη την ζωή τους να αλλάζει.
Με την απόγνωση ζωγραφισμένη στο βλέμμα του ο κ. Φέντορ μαζεύει ό,τι έχει απομείνει από τα συντρίμμια. Σπασμένα έπιπλα, κατεστραμμένα κειμήλια ετών, προσωπικά αντικείμενα της αδικοχαμένης του συζύγου χάθηκαν σε μια στιγμή. Ολοι οι κόποι μια ζωής έγιναν συντρίμμια. Ο κ. Φέντορ είδε την καταστροφή να έρχεται μια εβδομάδα πριν στο όνειρό του. Και μετά το τέλος. Ενας ισχυρός θόρυβος, μια απίστευτη δόνηση που θυμίζει προσομοιωτή.
«Καθόμουν στη γωνία ακριβώς και διάβαζα το βιβλίο μου. Στην άλλη γωνία του δωματίου ο αδελφός μου ξαπλωμένος. Και το σκοτάδι ήρθε. Ολοι οι κόποι μιας ζωής χάθηκαν σε ένα λεπτό. Και το ήξερα αν θέλετε να το πιστέψετε. Το είχα δει να έρχεται στο όνειρό μου μια εβδομάδα πριν».
Η απεσταλμένη του «Εθνικού Κήρυκα» Αννα Σαρηγιάννη έκανε αυτοψία μέσα στην πολυκατοικία που καταστράφηκε, μετά από οβίδα την περασμένη εβδομάδα. Εικόνες που ραγίζουν την καρδιά. Στέφανα γάμου, φωτογραφικά άλμπουμ από τα παιδικά χρόνια των παιδιών, ενθύμια από ταξίδια και κειμήλια ετών χάθηκαν, με τις κραυγές των ενοίκων τη στιγμή της έκρηξης να θυμίζουν σκηνή από ταινία τρόμου.
«Παιδιά ούρλιαζαν, μαμάδες φώναζαν τα παιδιά τους. Κλάματα και ουρλιαχτά παντού. Ο πόλεμος αυτά έχει», είπε στον «Εθνικό Κήρυκα» κοιτώντας τα άδεια διαμερίσματα των γειτόνων του. Διαμερίσματα που κρύβουν πόνο και θλίψη. Οι ένοικοι των υπολοίπων διαμερισμάτων δεν έχουν το ψυχικό σθένος να βρεθούν στον τόπο που μέχρι πρότινος αποτελούσε το σπίτι τους. Στο ίδιο τοπίο ένας μουσικός σκεπάζει τον ήχο της εκκωφαντικής σιωπής με βιολοντσέλο, ως ένδειξη τιμής σε αυτούς που χάθηκαν…
Σφοδρές μάχες μέσα στα χωριά
Σκελετοί των τανκς ανάμεσα στα σπίτια, τις αυλές, τους ανθρώπους που απέμειναν να κοιτούν την καταστροφή. Πάνω στο χώμα τα υπολείμματα μιας στολής και ένα κράνος. Ανήκε σε έναν νεαρό στρατιώτη. Ηταν Ρώσος. Ο καπνός και η μυρωδιά του καμένου μας προσγειώνουν στην πραγματικότητα. Η μάχη έλαβε χώρα πριν από λίγες ώρες. Με απόγνωση στο πρόσωπο οι κάτοικοι κοιτούν τα αποκαϊδια. Κατεστραμμένες στέγες, γκρεμισμένα σπίτια, διαλυμένες ζωές.
Εκρηξη 500 μέτρα μακριά μας
Η ήχος του πολέμου δεν σταματά. Σε απόσταση 800 μέτρων ακούγονται αλλεπάλληλες εκρήξεις. Οι αντίπαλες δυνάμεις παλεύουν να κερδίσουν έδαφος. Είμαστε τόσο αφοσιωμένοι στο ρεπορτάζ που χρειάζονται μερικά δευτερόλεπτα για να αντιληφθούμε ότι ο συριγμός που ακούγεται από πάνω μας είναι ρουκέτα. Οι φωνές των στρατιωτικών μάς επαναφέρουν στην πραγματικότητα. «Πέστε κάτω… Στο καταφύγιο γρήγορα». Η αποστολή του «Ε.Κ.» και το συνεργείο του «Σταρ» καλύπτουν το ρεπορτάζ. Η δημοσιογράφος του «Σταρ» Λευκή Γεωργάκη που καταγράφει το ρεπορτάζ τρέχει να αρπάξει το μικρόφωνο. Οι στρατιώτες εξακολουθούν να φωνάζουν να μπούμε μέσα. Για λίγα λεπτά όλοι είναι παγωμένοι, κανείς δεν μιλάει. Η σιωπή σπάει όταν τα υπόλοιπα συνεργεία ρωτούν αν είχαμε εμείς το πλάνο….
Το είχαμε… Ο πόλεμος συνεχίζεται.
ekirikas.com
